Henk in Hamro Gaun, Nepal

En … vinden jullie het nu ook eens hoog tijd dat ik gewoon het dagelijks leven van mij hier in Nepal beschrijf. Ja hè, nou daar gaat ie dan:

‘s Morgens staan we meestal zo tussen 7 en 7:30 op.
We eten meestal ieder voor zich zelf, soms samen. Dat komt omdat we allemaal op verschillende tijdstippen naar onze werkplekken vertrekken, of omdat één van ons b.v. de was aan het doen is.

Ik zal verder mijn eigen dagelijkse aktiviteiten beschrijven.

Na het opstaan ga ik direct douchen. Het is hier wel een beetje behelpen, maar gelukkig hebben we warm water via de geiser en de gasfles, die beide gewoon in de badkamer staan (zie foto 2).

Na het douchen ga ik dan meestal direct eten, maar ook ga ik soms (ten minste één a twee keer per week) eerst de was doen. Dat gaat dan in een teiltje die je in de douche met warm water vult, naar de keuken sjouwt (bijna 10 meter lopen) en daar doe ik dan op het aanrecht of op de keukentafel mijn was (zie foto 3). Dit betekent dus een paar keer op en neer sjouwen met schoon water om te spoelen.
De was hang ik dan op in mijn slaapkamer aan een lijn die dwars door mijn kamer is gespannen. Het droogt hier (nog) erg slecht, omdat het klimaat erg vochtig is door de moesson. Het regent nog vrijwel elke dag een paar beste buien. Daarom duurt het 2 dagen voor de was droog is. Soms neem ik de (natte) was mee naar Hamro Gaun, om het daar buiten te laten drogen. Dan is het in een halve dag droog (als het tenminste niet regent )

Mijn (ons) ontbijt bestaat meestal uit wat crackers met honing, chocopasta of pindakaas en een bakje muesli, gemaakt van melkpoeder en gekookt water. Ook bak ik vaak een ei.
Na het eten en tanden poetsen, waarbij je water uit een drinkfles van 1 liter gebruikt, nog wat opruimen en spulletjes bij elkaar zoeken. Rond 9 uur ga ik dan naar Hamro Gaun. Hamro Gaun is ongeveer 10 minuten lopen over een onverharde, erg modderige weg (zie foto 1).
Op Hamro Gaun drink ik meestal eerst een kop koffie en breng mijn rugzak naar de library, waar ie achter slot en grendel staat.
O ja, natuurlijk spreek ik bij aankomst enkele Nepalese woordjes, zoals Namaste, wat goedendag betekend. Maar ook: Ama, malai Kaloh Koffi dinous, thorai chinie. Uitdaging voor jullie: wat betekend dit? de eerste die dit in een reactie op deze blog schrijft krijgt een fles wijn. Vrijwilligers uit Nepal en hun familie zijn uitgesloten van deelnamen

Vervolgens loop ik een rondje over het terrein van Hamro Gaun, om te kijken of alles werkt. Daarna aan de slag met klussen. Momenteel ben ik samen met enkele medewerkers van Hamro Gaun bezig met het herstellen van de “tribune” bij het sportveldje. Deze tribune is voor een groot gedeelte van bamboestokken gemaakt, die nu erg los liggen en gedeeltelijk stuk zijn. (zie foto 4) We maken een nieuw frame van ijzer waar de stokken op kunnen liggen. De bamboe stokken moeten eerst allemaal drogen, geschuurd en in de lak gezet worden. Ook ben ik met René (de stichter van Hamro Gaun) bezig met de hydro-power installatie. In een volgende aflevering van deze blog zal ik een aantal “technische wonderen” van Hamro Gaun beschrijven. Dingen die Hamro Gaun terrecht de naam “Eco village” geven.

Rond een uur of 13 ga ik een hapje eten. De ene keer is dit een kommetje nudelsoep, al dan niet met gebakken ei, de andere keer is het een bordje (gebakken) rijst met iets er bij, wat dat iets is weet ik ook niet, maar het is wel lekker en meestal ook behoorlijk scherp. Dit eten wordt door de kokkin en/of kok van Hamro Gaun gemaakt, die ‘s morgens en ‘s avonds ook voor het eten van de kinderen zorgen.
Soms zit ik alleen te eten, maar vaak zitten er ook wel paar medewerkers van Hamro Gaun bij die zelf altijd om 14 a 14:30 eten (Daahl Bath, een bord vol met rijst en een linzensoepje er overheen gegoten, wat je dan met je handen eet). We zitten dan over van alles en nog wat te kletsen. Erg gezellig.

Na het eten nog weer wat klussen en dan ga ik tegen vier uur naar de library om de computers klaar te zetten voor de computerlessen.
Op maandag t.e.m donderdag geef ik elke avond 2 groepen van ca 4 kinderen les. Elke les duurt ca 45 minuten. Maandags en dinsdag geef ik les aan de senioren (ca 13 – 17 jaar) en woensdag en donderdag aan de junioren (8 – 12 jaar). De senioren geef ik bv les in Excel en Powerpoint, de junioren doen meestal wat spelletjes en krijgen type les via een typles programma.

Al met al een behoorlijk drukke dag. Ook de computerlessen vergen veel energie, omdat ze hier in Nepal onmiddelijk “Sir, Sir” roepen als ze iets willen vragen en helemaal hun beurt niet afwachten. Ook al zien ze dat ik met iemand bezig ben, dan nog roepen ze er gewoon dwars doorheen “Sir, Sir, can you help me” of “Sir, Sir, finished, may I play a game?”.
Probleem is dat de 7 laptops die we hebben allemaal verschillend ingericht zijn, waardoor ik veel tijd kwijt ben met het opzoeken van programma’s op die betreffende computer. Ook de accu’s zij erg slecht en de voedingen zitten welliswaar op een stopcontact aangesloten, maar die zijn zo gammel, dat regelmatig de verbinding verbroken wordt en de computer dan direct uitschakeld. Maar, ach alles went! We zijn immers in Nepal!

Na de computerlessen (einde ca 18:45) gauw naar “huis”. Het is dan inmiddels donker en straatverlichting is er dus echt niet. Wel modder en diepe kuilen en plassen. Dus voorzichtig met je zaklampje aan naar huis.

‘s avonds eten we wel gezamenlijk. Eten kopen en koken doen we bij toerbeurt.
We eten veel, rijst, pasta’s, aardappelen, komkommer, tomaten, gourchettes e.d. Dat spul is hier allemaal goed te krijgen en spot goedkoop. Vaak eten we met z’n vieren voor nog geen 100 Rupies (is ongeveer 1 euro). Als toetje een appel of een banaan.
En o ja, vaak eten we (gedeeltjelijk) bij kaarslicht, omdat er ergens tussen 18 en 22 een geplande powercut is die meestal 1 a 2 uur duurt. Ook het koken en/of afwassen moet dan bij kaarslicht of licht uit onze oplaadbare lantaarns. Romantisch toch?

Tot slot nog wat tijd voor mijn dagboekjes bijwerken, foto’s op de computer zetten en soms een spelletje doen (Dumble, is een nepalees kaartspel, erg leuk). Daarna naar bed, soms al om 21:30, maar ook wel eens om 23:30.

Wel, dat was dus een “gewone” werkdag in Nepal.
Volgende keer dus meer over Hamro Gaun zelf.