Festivals

En … heb jij wel eens in een restaurant gegeten waarbij de ober het eten met zijn handen op je bord legt. Ik wel :-). Oké, ik geef toe het was geen vijfsterrenrestaurant, maar een klein eethuisje in Sankhu, maar … we hebben dan ook mij z’n drieën voor 125 Rs (is €1,25) gegeten.

In Nepal zijn om de haverklap festivals. Zo ook vandaag. Waarvoor dit festival was weet ik nog steeds niet, volgens mij weten ze het zelf ook maar amper, maar het had iets te doen met mannen (de dag van de man of zo), niet dat de mannen dan iets van de vrouwen krijgen, maar onderling (broers of zo).
Je ziet dan op de pleintjes dat er veel offers bij de beelden gebracht worden, mensen tika’s op hun hoofd hebben en ‘s avonds was er op het pleintje op een podium muziek en dans.
De kinderen gaan die dag niet naar school, dus de vrijwilligers die les geven op een school zijn vandaag en morgen dan ook vrij. Zo ook ins ons dorpje Sankhu.

Nadat ik samen met Annabeth op Hamro Gaun computerles had gegeven van 17:00 tot 18:30 zijn we naar ons appartement gegaan en samen met Ans erbij direct doorgegaan naar het centrum van het dorpje (wij wonen een beetje aan de rand van Sankhu). Onderweg zijn we bij een klein eethuisje gaan eten. Hier hebben we momo’s gegeten samen voor ongeveer omgerekend €1,25. Momo’s zijn een soort bolletjes iets groter als een bitterbal van deeg (pasta) gevuld met vlees (meestal kip) of ze zijn vegetarisch. Momo’s worden gebraden of gestoomd. De meiden hebben er elk tien gehad en ik 15. Dat is dan een komplete maaltijd. Toen ik tien op had en nog om 5 meer vroeg, werden die dus gewoon met de handen op mijn bord gelegd. Nee… die handen werden niet eerst gewassen, maar het ging er zo ff tussendoor. Het was een heel klein eethuisje, met ontzettend aardige mensen die geen woord engels spreken. Gelukkig helpen de kinderen ook mee in “het restaurant” en die kunnen behoorlijk engels.

Na het eten gingen we naar het dorpsplein, waar een podium opgebouwd was en waar de optredens i.v.m. het festival waren. Het was er zwart (lettelijk en figuurlijk) van de mensen. Voooral jonge mensen. Wij – als blanken – worden dan soms ook behoorlijk aangestaart. Het was vandaag al de hele dag slecht weer met veel regen. Ook nu begon het weer een beetje te regenen. Wij hadden onze parapluus niet bij ons, maar gelukkig stonden we voor ons theehuisje (zie foto in één van de andere stukken van deze blog) en we werden door de eigenaars uitgenodigdd om boven de zaak die op een hoek van het plein ligt te komen kijken naar de gebeurtenissen. Nadat we twee steile smalle houten trappen bekommen haden kwamen we bij een kamer. We moesten natuurlijk onze schoenen voor de deur uit doen en konden toen op de beste plaatsen voor het raam gaan zitten met een mooi uitzicht over het plein en de festiviteiten. Voor mij – in de vensterbank zat een meisje van 9 jaar die behoorlijk goed engels sprak, een pittig ding die mij vanalles vroeg en zelf ook veel vertelden. Als de muziek begon te spelen zat ze lekker mee te swingen en zingen. Na een tijdje zijn we toen naar beneden gegaan en hebben nog een kop thee in dit theehuisje gedronken en wat lekkers gegeten (sweetbols, ik weet niet wat het is, maar het is wel heel lekker, er zit o.a. honing in). toen door de drukte heen dringen om weer naar ons appartement te kunnen.
Het was weer een geweldige dag, waarbij we weer midden in de nepalese gemeenschap hebben gestaan en meegedaan. Prachtig Machtig.

Inmiddels is het al weer weekend en zitten we weer met z’n allen in het appartement in Kathmandu. Gisteravond lekker op stap geweest en eens lekker “doorgezakt” Dat heb je wel eens nodig na al die ellende die je onderweg ziet. Ook het weer was vrijdag erg slecht. Veel regen. Zaterdag zijn we op de fiets (Ik heb een MTB gehuurd) door Kathmandu gereden, een ware belevenis, ook al omdat je links moet rijden in de chaos van het verkeer. Wel erg ongezond, want er hangt een dikke laag smok in de straten. Wel erg leuk en spannend om dit te doen. We zijn naar Pashuphatinat geweest (de plaats waar lijkverbranding volgens hindoe gebruik plaats vind). Erg indrukwekkend, ook al is het voor mij de 3e keer dat ik dit nu zie.

Toen we iets gingen drinken werd het pakje mangodrank van Jytte door een aap van ons tafeltje gejat. Plotseling vloog die aap over onze tafel en sprong via mijn schouder de bomen in, ff schrikken, maar wel lachen